I’d won the world
but like a
forsaken explorer,
I’d lost
my map.

Poetry led me by the hand out of madness.

That’s what I do: I make coffee and occasionally succumb to suicidal nihilism. But you shouldn’t worry — poetry is still first. Cigarettes and alcohol follow

KELÄ°MELER

Kelimelere dikkat et,
Özellikle mucizevi olanlara.
Mucizevi olanlar için en iyisini yaparız,
Bazen böcek sürüsü gibi toplanırlar
Sokmazlar ama bir öpücük bırakırlar.
Parmaklar kadar iyi olabilirler.
Oturduğun kaya kadar güvenilir...
Aynı zamanda hem papatyalar hem de yaralar gibi...

Sözcüklere aşığım, evet.
Tavandan sarkan kuÄŸular onlar,
Kucağımda duran altı kutsal portakal,
Ağaçlar onlar, yazın bacakları,
Ve güneş, onun tutkulu yüzü.

Genellikle yanılttılar beni.
Söylemek istediğim çok şey vardı,
Çok fazla hikaye, görüntü, atasözü ve saire...
Ama kelimeler yeterince iyi deÄŸil.
Yanlış olanları öptü beni.

Bazen bir kartal gibi uçarım
Ama bir çalıkuşunun kanatlarıyla.
Yine de dikkat etmeye çalışırım
Ve onlara nazik davranmaya.
Kelimeler ve yumurtalar dikkatle taşınmalıdır.
Bir kere kırıldılar mı, tamiri imkansızdır.

A voice within me is sobbing, "You see that's what's become of you. You're surrounded by negative opinions, dismayed looks and mocking faces, people who dislike you, and all because you don't listen to the advice of your own better half." Believe me, I'd like to listen, but it doesn't work, because if I'm quiet and serious, everyone thinks I'm putting on a new act and I have to save myself with a joke, and then I'm not even talking about my own family, who assume I must be sick, stuff me with aspirins and setatives, feel my neck and forehead to see if I have a temperature, ask about my bowel movements and berate me for being in a bad mood, until I just can't keep it up anymore, because when everybody starts hovering over me, I get cross, then sad, an finally end up turning my heart inside out, the bad part on the outside and the good part on the inside, and keep trying to find a way to become what I'd like to be and what I could be if . . . if only there were no other people in the world.

Yours, Anne M. Frank.

Everyone thinks I'm showing off when I talk, ridiculous when I'm silent, insolent when I answer, cunning when I have a good idea, lazy when I'm tired, selfish when I eat one bite more than I should.