Benim ölümüm, dünyanın kalanı için hiçbir şeyi değiştirmiyordu neticede. Dünya yine, aynı çirkin dünyaydı işte… İnsanlar, yaşıyor, inanıyor, aldanıyor ve hiç acımadan aldatıyorlardı birbirlerini; belki en çok da kendilerini. Ve ölüm, değiştirmiyordu hiçbir şeyi. Biri ölüyor, kalanlar düşünüyor, ardından da geri dönüyorlardı dünyanın mevcut çirkin haline. Yine aldanmaya, aldatmaya ve fark yarattıklarına inanmaya devam ediyorlardı. Hepsi biliyordu aslında, kendilerini oyalayıp zaman geçirmekten başka bir şey yapmadıklarını; ama yine de inanmak istiyorlardı, varlıklarının önemine.
