Leven met hoop is ‘s avonds opstappen naar het oosten toe, de nacht heel zwart tegemoet; omdat je zeker bent dat je door de nacht het licht in het oosten opnieuw zult ontmoeten.
Leven met hoop is de ondergaande zon niet achterna lopen uit vrees het licht te verliezen, maar in zichzelf zoveel licht bezitten dat de donkerste nacht de bode van de nieuwe morgen wordt.