First of all, we had to quit playing God. It didn't work.

Hayattan ders veriyor diye öğretmenleri kızdıran
Tuzu bir bulmuş çocukları saklamadan güldüren dünyaya
Su kaçırmaz bir eşeğin sesine açıktır penceresi
Bir sınıfın, batı son dersinde, kuşluk vakti

Meşeler yapraklanınca bir tuhaf olurlar işte
Koparılmış kürt çiçekleri, hatırlayarak amcalarını
Azınlıkta oldukları bir okulda bile, sorarlar soru
Neden feriklerin ve eşeklerin memeleri vardır?

En arka sırada çift dikişliler, sınavda en öne
İntihara ve denizde nasıl boğulmaya çalışırlar
Yalnız Orta Doğu'da el altında satılan bir atlas
Kim demiş on sekiz yaşından küçükler okuyamaz

Bakıldı ki kum saati, ters çevrilmiş, çıt, usul isa asi olmuş
İkinci karnede babası yarısını silahıyla dışarda bırakıp
Öyle öğretildiği için saygılı, sınıfa giren parmak çocuğun
BoÅŸ yerine, girilmeyen bir dersin denizi, gelip oturmuÅŸ

Açık kalmış atlası, deniz taşmıştır, darılmasın Fırat ama

Hayatın orta öğretmeni sustu, dondu gülmeleri çocukların
Bir cenaze töreninde daha ölümü karşılamaya götürüleceğiz

Efendiler! EÅŸekler susabilirler
Ne yani çocuklar hiç gülmeyecekler mi?

Each person in the group said something except for me. My silence became noticed. About halfway through the meeting I started to think, I've got to talk. Today, I've got to talk. Fear racked me so bad that sweat ran down my sides. I thought, After the curly-haired woman stops talking I'll raise my hand. A man with a cocky smile told the curly woman that her story was nothing compared to his, he'd been passed out cold from heroin and God knows what, and I wanted to tell him to quit glorifying hinself. I was just about to say the words, a few faces turned toward me as if they could sense my imminent speech, when a man across the circle interrupted.

The opportunity passed; what I wanted to say wouldn't fit now. I tilted on the back two legs of the chair and waited for my desire to speak and be noticed and be part of the group to travel back through my nervous system. Up the synapses condemnation rushed: Why couldn't I spit something out like a normal person?

The life of the Addict is always the same. There is no excitement, no glamour, no fun. There are no good times, there is no joy, there is no happiness. There is no future and no escape. There is only an obsession. An all-encompassing, fully enveloping, completely overwhelming obsession. To make light of it, brag about it, or revel in the mock glory of it is not in any way, shape or form related to its truth, and that is all that matters, the truth.

Ella encontró siempre la manera de rechazarlo porque aunque no conseguía quererlo, ya no podía vivir sin el.

Alcohol is good at disinfecting things
It can clean a surface or erase memories